Bochnia jest jednym z najstarszych i jednocześnie najbardziej znanych miast regionu. Powstała w 1253 roku, choć już na wiele lat wcześniej datuje się wydobycie soli warzonej w tym właśnie miejscu.

Sól warzona, oczyszczona, ma wiele walorów smakowych, docenionych przez największych ówczesnych kucharzy. Stąd popularność miejsca, w którym ją wydobywano. Do Bochni ściągały coraz liczniejsze rzesze ludzi, którzy zauważyli potencjał płynący z wydobycia soli warzonej.

W momencie formalnego powstania miasta, otrzymało ono dwie nazwy, pod którymi z powodzeniem funkcjonowało. Jedna z nich Bochnia, a druga pochodząca od nazwy szybu Solna Góra, Saltzberg.

Dodatkowym atutem było umiejscowienie Bochni na trasie dwóch szlaków handlowych. Jeden prowadził z Azji Mniejszej na Ruś, natomiast drugi z Węgier nad Morze Bałtyckie.

W XIV wieku nastąpił raptowny rozwój miasta. Wybudowano wówczas ratusz, szpital oraz solidne mury obronne z licznymi basztami. W kolejnym wieku pojawiła się szkoła, a w XVIII wieku kolejny już kościół.

Niestety szybki rozwój został nagle zahamowany przez liczne tragedie, najazd Szwedów, epidemie, pożary. Miasto odzyskało swój blask dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy poprowadzono linię kolejową z Krakowa do Dębicy oraz do Wiednia. Do obszaru miasta włączono również okoliczne tereny.

Prawdziwy rozkwit nastąpił na początku XX wieku, kiedy to pojawiły się wodociągi, kino, biblioteka i miasto stało się nie tylko centrum turystycznym, ale i kulturalnym. Zaprzestano wówczas wydobycia soli na skalę przemysłową.